Boekrecensie | The Girl on the Train

Bron: Goodreads

“There’s something comforting about the sight of strangers safe at home.”

Rachel neemt elke dag de trein van 8.04u naar Londen. Deze trein stopt regelmatig voor een rood sein. Op dat moment gaat Rachels blik elke dag naar een jong stel in één van de huizen langs het spoor. Het blijft niet bij kijken. Rachel stelt zich het perfecte leventje van de twee voor en geeft ze zelfs namen: Jess en Jason. Op een dag ziet ze iets vreemds. En vanaf die dag is alles anders.

Wat vond ik ervan?
The Girl on the Train is een psychologische thriller. Rachel, de hoofpersoon, is een alcoholist. Er ontbreken stukken in haar verhaal en je weet nooit zeker of iets echt gebeurt of dat ze het zich inbeeldt. Een perfect voorbeeld van een onbetrouwbare verteller dus. Naast Rachel staan twee andere vrouwen centraal: Megan en Anna. Ze hebben ieder hun eigen hoofdstukken, waarin je stukje bij beetje hun verhaal te weten komt.

De klassieke aspecten van een thriller komen aan bod. Je krijgt steeds genoeg informatie om je nieuwsgierig te maken naar de rest, waardoor je door blijft lezen. Je denkt te weten wie wat heeft gedaan en een paar bladzijden later krijg je weer informatie in een totaal andere richting. Zo gaat het door tot de schokkende ontknoping, waarin alle puzzelstukjes in elkaar vallen.

Ik heb het boek in een paar dagen uitgelezen. Het is interessant om een verhaal te lezen vanuit het perspectief van een onbetrouwbare verteller, die zelf niet altijd meer weet wat ze de dag ervoor gedaan heeft. En, wat misschien het belangrijkste is bij dit genre: ik had geen flauw idee hoe het verhaal af zou lopen.

Het eindoordeel
The Girl on the Train wordt door veel mensen vergeleken met Gone Girl. Is het inderdaad vergelijkbaar? Misschien wel. Er zitten wat overeenkomsten in de verhaallijnen. Is dit boek beter dan Gone Girl? Nee. Maar het zuigt je wel van begin tot eind mee in het verhaal.